Dlaczego uczę się języka migowego? Uczymy migać! #4

Dzisiaj chciałam opowiedzieć Wam, dlaczego zaczęłam naukę języka migowego. Myślę, że moja historia jest ważna, ponieważ jestem słysząca – cała moja rodzina jest słysząca. Również wszyscy moi znajomi są słyszący. Dorastając, nigdy nie spotkałam głuchej osoby. Więc z jakiego powodu zaczęłam naukę języka migowego?

Podobnie jak Wy chodziłam do szkoły podstawowej, gimnazjum, liceum. Przez cały ten czas byłam kompletnie nieświadoma, że w Polsce istnieją głuche osoby. Nigdy – nawet teoretycznie – nie myślałam o głuchocie. Kiedy to uległo zmianie? Zaczęłam studia na Uniwersytecie Warszawskim i na II roku musiałam zapisać się na OGUN, czyli na zajęcia ogólnouniwersyteckie. Są to zajęcia niezwiązane z Twoim kierunkiem studiów – przykładowo, jeśli studiowałam filologię polską, musiałam iść na zajęcia na innym wydziale, np. matematyki. Przeglądałam listę zajęć i zauważyłam zajęcia „Z problemów komunikacji osób niesłyszących”. Nazwa na tyle mnie zaintrygowała, że postanowiłam się zapisać.

Głusi – nieznana mi mniejszość językowo-kulturowa

W marcu 2017 poszłam na pierwsze zajęcia i z dzisiejszej perspektywy wiem, że ten moment nieodwracalnie wpłynął na moje życie. Zaczęłam słuchać o tym, że w Polsce mówi się nie tylko w języku polskim, ale też w polskim języku migowym, że głusi mają swój język, historie, kulturę, sztukę… Byłam w kompletnym szoku – dorastałam w Polsce i nie wiedziałam, że tuż obok mnie jest mniejszość językowo-kulturowa.

Uczęszczałam na zajęcia z tygodnia na tydzień, w czerwcu się skończyły. Zdecydowałam, że chcę dalej poznawać świat głuchych i zapisałam się na lektorat PJM też na UW. Po lektoracie przyszedł czas na studia z filologii PJM. I właśnie tak moja przygoda z językiem migowym trwa do dziś.

PJM zmienia życie!

Teraz się na chwilkę zatrzymajmy. Wyobraźmy sobie, że nie zapisałam się na OGUN. Jak wyglądałoby teraz moje życie bez języka migowego? Nie wiem, naprawdę nie wiem. Dzięki niemu nie tylko otworzyłam głowę, dowiedziałam się mnóstwa fascynujących rzeczy, poznałam też wspaniałych ludzi. Może dzięki mojej historii poczujecie się zainspirowani do zapisania się na kurs PJM? Serdecznie polecam, PJM naprawdę zmienia życie!